Miód Lipowy
Stosowany w schorzeniach górnych i dolnych dróg oddechowych (stany zapalne oskrzeli i płuc, przeziębienia, anginy i zapalenia zatok), w chorobach serca i układu krążenia oraz układu nerwowego (stres). Działa napotnie i przeciwgorączkowo.
Miód gryczany
Stosowany w schorzeniach układu krążenia (miażdżyca), wątroby (działanie oczyszczające) i niedokrwistości (niedobór żelaza). Wspomaga odbudowę komórek kostnych (przy złamaniach kości).
Miód wrzosowy
Polecany w stanach zapalnych nerek i dróg moczowych, w schorzeniach gruczołu krokowego, w stanach zapalnych gardła i jamy ustnej, a także w stanach zapalnych żołądka i jelit.
Miód wielokwiatowy
Stosowany w homeopatii, w stanach alergicznych dróg oddechowych (astma oskrzelowa, katar sienny), w stanach zapalnych wątroby (wspomaga jej funkcje detoksykacyjne). Oddziałuje na serce i naczynia krwionośne. Wzmacnia organizm w stanach wyczerpania fizycznego i psychicznego, uzupełnia niedobór witamin i biopierwiastków.
Miód spadziowy z drzew iglastych
Polecany w schorzeniach dolnych dróg oddechowych (działa przeciwzapalnie, antyseptycznie, wykrztuśnie), przewodu pokarmowego (zaparcia, biegunka), w chorobach serca i naczyń krwionośnych. Charakteryzuje się wysoką aktywnością antybiotyczną.
Miód spadziowy z drzew liściastych
Stosowany w schorzeniach nerek i dróg moczowych, wątroby i dróg żółciowych, przewodu pokarmowego i jelit.
Miód nektarowo-spadziowy
Wzmacnia organizm w stanach wyczerpania fizycznego i psychicznego. Może być stosowany w schorzeniach serca i układu krążenia oraz zaburzeniach trawienia.
Miód mniszkowy
Stosowany w schorzeniach żołądka i jelit, w chorobach wątroby, nerek, serca i układu krążenia, a także w przypadku zaburzenia trawienia.
Miód malinowy
Polecany w schorzeniach górnych dróg oddechowych, przy nieżycie żołądka i jelit, przy niedokrwistości oraz prewencyjnie przy miażdżycy. Działa napotnie, rozgrzewająco, przeciwgorączkowo.
Miód koniczynowy
Działa wykrztuśnie, napotnie, moczopędnie, uspakajająco i przeciwzapalnie. Stosowany przy zapaleniu oskrzeli, niedokrwistości, biegunce oraz wyczerpaniu nerwowym.
Miód Akacjowy
Miód stosowany w zaburzeniach przewodu pokarmowego, nadkwasocie i przeziębieniach, w schorzeniach nerek i układu moczowego. Charakteryzuje się najmniejszą zawartością pyłków w stosunku do innych miodów, dlatego polecany jest zwłaszcza dla alergików.
Miód z dodatkiem propolisu
Działa odkażająco w stanach zapalnych żołądka i wątroby, pęcherzyka żółciowego, błony œśluzowej oraz jamy ustnej.
Miód z pyłkiem pszczelim
Stosowany w leczeniu miażdżycy, schorzeń wątroby, zapalenia i przerostu gruczołu krokowego. Znakomita odżywka dla rekonwalescentów, ludzi starszych i dzieci.
Miód z dodatkiem pierzgi
Wspomaga leczenie chorób układu krążenia, układu pokarmowego oraz układu nerwowego. Podnosi odporność organizmu dzięki substancjom czynnym zawartym w mleczku pszczelim. Działa odżywczo, polecany zwłaszcza dla rekonwalescentów, ludzi starszych i dzieci.
Działanie na narządy wewnętrzne i skórę
Działanie miodu na serce i układ krążenia znane jest od dawna. Dzięki dużej zawartości glukozy i fruktozy miód jest produktem łatwo przyswajalnym przez organizm. Wysoko energetyczne składniki wchłaniane są bezpośrednio do krwi już w błonie śluzowej żołądka, z pominięciem przewodu pokarmowego. Miód w ilości 100 g dostarcza średnio 325 kcal energii.
Występująca w miodzie acetylocholina wzmacnia siłę skurczu i wydolność mięśnia sercowego. Przyczynia się do tego występujący w miodzie dużej ilości potas
Miód powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, rozszerzenie naczyń wieńcowych oraz do zahamowania procesu miażdżycowego.
Miód odznacza się właściwościami antybiotycznymi, przeciwzapalnymi, wykrztuśnymi i odnawiającymi.
Za działanie przeciwdrobnoustrojowe miodu odpowiedzialny jest nadtlenek wodoru. Ważną rolę odgrywają również składniki olejków eterycznych. Efekt ten ujawnia się przede wszystkim przy bezpośrednim kontakcie miodu ze zmienioną zapalnie błoną śluzową dróg oddechowych. Z silnym działaniem składników olejkowych mamy do czynienia w przypadku komponentów miodowych. Dla przykładu terpeny z ziołomiodu sosnowego wchłaniają się częściowo przez błonę śluzową górnego odcinka dróg oddechowych, przedostają się do płuc i wydychane z powietrzem oddziałują na drobnoustroje występujące w nabłonku śluzowym. Terpeny odznaczają się również działaniem przeciwzapalnym.
Miód powoduje podrażnienie gruczołów wydzielniczych błony śluzowej dróg oddechowych, dzięki czemu dochodzi do upłynnienia wydzieliny oskrzelowej. Pobudza on również ruch rzęsek aparatu migawkowego, co ułatwia odkrztuszanie wydzieliny i usuwanie jej na zewnątrz.
Miód odznacza się również właściwościami przeciwalergicznymi. Związane jest to przede wszystkim ze zmniejszeniem obrzęku błon śluzowych, który towarzyszy stanom alergicznym dróg oddechowych, jak również z działaniem uodparniającym miodu.
Miód normalizuje zaburzoną czynność wydzielniczą i motoryczną żołądka. Ponadto przyspiesza gojenie powierzchni błony śluzowej żołądka i dwunastnicy poprzez wchłanianie wody z chorej tkanki i działanie przeciwzapalne.
Miód pobudza czynność wydzielniczą i motoryczną jelit. Po podaniu tego produktu obserwuje się wzrost ruchów perystaltycznych jelita cienkiego i zwiększone wydzielanie soku jelitowego.
Miód wykazuje wyraźnie lecznicze działanie na wątrobę i drogi żółciowe. Ze względu na dużą ilość glukozy i fruktozy jest on łatwo przyswajalny. Glukoza zawarta w miodzie, oprócz odżywiania komórek wątrobowych, odgrywa także dużą rolę w procesach odtruwania organizmu. W wyniku łączenia związków toksycznych z kwasem glukuronowym i pirogronowym powstają połączenia łatwo rozpuszczalne w wodzie, które wydalane są z organizmu wraz z moczem. Natomiast fruktoza prawie całkowicie wykorzystywana jest do syntezy glikogenu, zwiększając w ten sposób jego zapas w wątrobie. Prowadzi to do przyspieszenia przemiany materii w tkankach, a także do wzmocnienia czynności ochronnej i odtruwającej wątroby. Poza tym występująca w miodzie cholina obniża poziom lipidów w wątrobie oraz zwiększa wydzielanie żółci.
Dzięki niskiej zawartości białka oraz jonów sodu i chloru, miód wykazuje korzystne działanie na nerki i drogi moczowe. Przyczynia się do usuwania obrzęków pochodzenia sercowego i naczyniowego. Rozszerza naczynia krwionośne nerek, zwiększając filtrację kłębkową. Ma to szczególne znaczenie w tych schorzeniach nerek, którym towarzyszy zmniejszone wydzielanie moczu. Poza tym przyczynia się do usuwania obrzęków pochodzenia mózgowego. Zapobiega także tworzeniu się piasku i kamieni w nerkach i pęcherzu moczowym.
Duża zawartość cukrów redukujących, takich jak glukoza i fruktoza oraz niewielka ilość sacharozy, czynią miód pomocnym w leczeniu cukrzycy. Cenna jest przede wszystkim obecność fruktozy, cukru łatwo przyswajalnego przez chorych na cukrzycę. Korzystny wpływ na metabolizm węglowodanów w organizmie wykazuje ponadto acetylocholina oraz niektóre biopierwiastki, szczególnie cynk i chrom.
Miód dzięki szybkiemu przenikaniu przez skórę zaopatruje tkanki w glukozę oraz inne substancje energetyczne. W przypadku ran przyczynia się do szybkiego ich oczyszczenia z produktów przemiany materii i elementów martwiczych. Przejawia także właściwości przeciwbólowe, przeciwzapalne i odnawiające, dzięki czemu prowadzi do szybkiego ziarninowania i naskórkowania rany.
Miód z dobrymi wynikami stosuje się również w przypadku ropiejących ran i oparzeń. Powoduje on szybkie oczyszczanie rany z ropnej wydzieliny, a także umożliwia dostęp makrofagów do chorych miejsc, dzięki czemu następuje niszczenie drobnoustrojów chorobotwórczych, szczególnie gronkowców i paciorkowców. Nie dopuszcza także do tworzenia się pęcherzy i blizn pooparzeniowych.
Warto także dodać, że miód nie sprzyja powstawaniu próchnicy zębów. Stwierdzono, że wzrost paciorkowców Streptococcus mutans, będących główną przyczyną próchnicy, hamowany jest przez nadtlenek wodoru obecny w miodzie. Ze względu na niewielką zawartość sacharozy (przeciętnie 1,3%) drobnoustrój ten nie jest także w stanie wytworzyć nalotu nazębnego, czynnika warunkującego rozwój próchnicy zębów.